Kościół p.w. św. Andrzeja Boboli
Historia kościoła w Dominowie jest znacznie krótsza niż budynek w którym odbywają się praktyki religijne. Budynek pobudowany został w XIX wieku jako zespół pałacowo- mieszkalny służący ówczesnym właścicielom majątku ziemskiego w Dominowie. W 1891 roku majątek ten wraz z pałacem hr. Stanisław Poniński sprzedał niemieckiej Komisji Kolonizacyjnej. Komisja ta na rozparcelowanych gruntach urządziła gospodarstwa rolne o powierzchni ok. 20 ha, natomiast zespół pałacowy przeznaczono na cele publiczne, przy czym w części Środkowej i wschodniej urządzono szkołę natomiast część zachodnią dotąd sala balowa- przeznaczono na cele kultu religijnego. Napływ ludności niemieckiej wyznania ewangelickiego na przygotowane gospodarstwa spowodował że zaistniała potrzeba powstania w tutejszym Środowisku Świątyni ewangelickiej. W 1905 roku w Dominowie powstała gmina ewangelicka i to pod jej potrzeby uruchomiono w przebudowanym skrzydle pałacu Świątynię z zamontowanym na wieży dzwonem, wydzielono działkę pod cmentarz ewangelicki oraz przeznaczono blisko 20 ha na grunty parafialne służące utrzymaniu miejscowego pastora. Stan taki trwał do uzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 roku i niewiele zmieniony do końca wojny –do 1945 roku. Już w marcu 1945 roku poczyniono starania uwieńczone sukcesem by kościół służący dotąd protestantom przejęli rzymsko-katolicy którzy przejmowali po dotąd tu zamieszkałych Niemcach wszystkie gospodarstwa i siedliska. Początkowo w Dominowie odbywały się tylko nabożeństwa w niedziele a księdza przywożono wozem konnym przez ówczesnych właścicieli gospodarstw. Z posługi tej korzystali kolejni proboszczowie- ks. Kowalski, ks. Widelicki, ks. Stępniak i częściowo ks. Jankowski. Na pewno z własnego Środka lokomocj korzystał już ks. Drażdzyński motocykl i samochód. Znacznej zmiany funkcjonowania kościoła dokonał ks. Krzyżaniak który uzyskał zgodę władz administracyjnych na uruchomienie drzwi wejściowych od strony ulicy co dotąd było praktycznie niemożliwe. Dokonano przebudowy prezbiterium w duchu posoborowym usunięto poniemiecką jeszcze ambonę, balaski oddzielające prezbiterium od pozostałej części kościoła, przebudowano główny ołtarz. W 1981 roku uzyskano długo oczekiwaną zgodę na odbywanie procesji eucharystycznej z okazji Święta Bożego Ciała przez wieś Dominowo. Dotąd zakaz władze tłumaczyły względami bezpieczeństwa, dlatego procesje do czterech ołtarzy odbywały się na placu przykościelnym. Procesje w Dominowie odbywają się w niedzielę po Święcie Bożego Ciała. W 1983 roku pod kierownictwem ks. J. Kędzierskiego dokonano kolejnego remontu w ramach, którego w oknach zamontowano kolorowe witraże, wykonano w drewnie rzeźbę św. Andrzeja Boboli oraz nowy ołtarz, ambonkę i rzeźby przedstawiające 7 sakramentów Św. wokół tabernakulum. Na bocznych Ścianach głównej części kościoła namalowano Tajemnice Radosne z lewej i z prawej Tajemnice Chwalebne Różańca. Tym samym osiągnięto wygląd który trwa do dziŚ. W marcu 1989 roku wskutek zabiegów mieszkańców Dominowa wydzielono działkę przylegającą do gruntów parafialnych pod budowę Domu Katechetycznego którego budowę rozpoczęto już w październiku 1989 roku. Dalsze prace przy budowie prowadził ówczesny proboszcz ks. Z. Skrzypski. W tym czasie ostatecznie prawnie uregulowano własnoŚŠ zarówno budynku kościoła jak i gruntu na rzecz parafii Giecz. Od 1 wrzeŚnia 1992 roku parter nowo pobudowanego budynku Domu Parafialnego wydzierżawiono miejscowej szkole podstawowej. Z dniem 1 lipca 1995 roku parafię Giecz i Grodziszczko objął ks. P. Til i zamieszkał jako pierwszy proboszcz naszych parafii w Dominowie. W koŚciele w Dominowie umieszczono nowe stacje drogi krzyżowej ofiarowane przez pp. Kasprzaków z Orzeszkowa Odnowiono też malaturę i przebudowano zakrystię. W 2001 roku parafia Giecz wzbogaciła się za symboliczną opłatę o kilkuset metrową działkę gruntu położoną w Dominowie, na której pobudowano figurę MB Fatimskiej. Transakcji dokonano między Samorządem Gminy a parafią, którą reprezentował ks. proboszcz Z. Uramowski. Ostatni kapitalny remont w kościele w Dominowie już pod kierunkiem prob. Z Nowaczewskiego miał miejsce w 2007 roku. Założono CO, przeprowadzono zabiegi osuszające fundamenty, odnowiono podłogę, ławki, pomalowano Ściany, W tym też roku 14 września poświęcono umieszczony w niszy przedsionka kościoła w Dominowie. Krzyż który w wojnę ostrzelany został przez hitlerowców na plebani w Grodziszczku. Druga nisza w przedsionku zabudowana została wizerunkiem Błogosławionego Jana Pawła II. W 2010 roku wydana została publikacja opracowana przez Aleksandra Kubiaczyka dyrektora miejscowej szkoły im. Jana Pawła II w stulecie istnienia Świątyni.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz