Dwór w Kołbaczu
Ze względu na swoje położenie, bliskość Płoni i Miedwia oraz urodzajność ziemi kołbackie dobra cieszyły się sławą wśród właścicieli ziemskich, podobnie jak pobliski region Weizacker, który swą nazwę zawdzięczał żyznej glebie wydającej bogate plony (weizen - pszenica). Z tej przyczyny w XVIII-XIX w. Kołbacz często zmieniał swych właścicieli. Niedługo po tym, jak w 1843 r. osada na powrót stała się państwową własnością, postanowiono wybudować dom dla jej zarządcy. Sto lat później zarówno kołbacka domena, jak i kraina Weizacker odeszły w niepamięć, a dwór zamienił się w szkołę, w której do 1988 r. wiedzę i umiejętności zdobywali nowi mieszkańcy tych terenów. Do dzisiejszych czasów klasycystyczny budynek z elementami neobaroku przetrwał w mało zmienionej formie. Parterowa budowla nakryta jest mansardowym dachem z naczółkami, lukarnami i świetlikami w kształcie „wolich oczu". Choć w porównaniu ze stojącym naprzeciw monumentalnym pocysterskim kościołem skromny budynek z symetryczną elewacją wydaje się mało okazały, jednak i on ma swój wkład w barwne dzieje Kołbacza, będąc świadectwem złożonej historii, zmienności obowiązujących stylów, ludzkich upodobań potrzeb.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz